Op 5 mei woorden we verrast door het geluid van het kattenluik. He Erik, we hebben toch Katja en Agustino binnen?
Ja, hoe zo, ik hoor net het katten luik nog eens klapperen!!!
Na door de schuifpui gekeken te hebben naar het kattenluik, zie ik een zwart wit koppie met roze neusje. Het dringt dan niet geheel tot me door, maar dit is er geen van ons.
Ondertussen gaan we op ons gemak op het bankje een peukje roken (Erik) en een bakkie doen. En daar is ze dan, we noemen haar voor het gemak Indie, daar ze toch op avondtuur is naar een goed huis.
Uitgehongersd valt ze aan op de brokjes die we aan haar geven en laat zich alles welgevallen. Vervolgens wandeld ze weer naar binnen, nu door de schuifpui en snoept de bakjes brokken leeg.
Katja en Agostino doen eigenlijk niets. Het blijkt ze niet veel te doen en het oke te vinden dat we er een etertje bij hebben.
Nu ze weet hoe het kattenluik werkt en waar ze kan eten, heeft ze spontaan van nacht weer een bezoekje gebracht, waar Agostino dacht dat er een speelmaatje was. Die heeft nu een krabbeltje op zijn neus. Dat was net te veel van het goede voor Indie.
Als het lukt om haar te paaien mee naar de dierenarts te gaan, dan gaan we kijken of dit zwerveertje een ander baasje heeft en of deze het terug wil. Anders is ze bij ons welkom om eten en verzorging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten