Na een lange vermoeiende reis en heel veel nieuwe indrukken zijn we van uit Halsdorf naar Leiderdorp gereden. Agostino en Katja zijn niet erg blij met ons, maar wat wil je als je dit niet verwacht.We hebben al een hele hoop nieuwe geluiden gehoord en geleerd, we raken al aardig gewend aan voeten die langs ons lopen en Katja en Agostino zijn later vast ook wel aardig tegen ons, al moeten ze dat nog even door krijgen. Oppakken en kroelen vinden we eigenlijk zelf ook wel leuk, al wil Mark het nog niet toe geven. Maar Bas spint de wereld aan elkaar als ik knuffels krijgt.
Ik ben Mark en ik stoei graag met mijn broetje. Ik heb hier wel een dikke buik zeg, maar dat is van de ontworming en mijn darmpjes zitten verstopt. gelukkig heeft mijn nieuwe huisbaasje er wel een oplossing voor.
Ik ben Bas, ik heb even niet erg veel zin in spelen, ook ik heb last van mijn buik door de ontworming. Ik ben juist aan de racekak en heb er wat krampjes van, gelukkig weet ze ook daar wel wat op, dus ook ik ben nu weer blij.Sandra vind dat wij verwend woorden met gekookte rijst en kip, maar dat is wel erg lekker. We hebben dan ook zo onze bakjes leeg.
Gelukkig gaat het nu al weer een stuk beter met ons en gaan we weer genieten van een leuke dag in Leiderdorp.
Katja en Agostino hebben een eigen nieuwe deur gekregen en een hele hoge krabpaal. hier mogen wij nog niet mee spelen, maar we vinden elkaar en onze staarten nog het leukste, dus dat maakt ons niet uit.
